Նիկոլի ու նրա ՔՊ- ական ոհմակի ճիվաղապետությունը հայրենիք չի՛ ընկալվելու, հայրենիք չի՛ համարվելու

Երևանը Հայաստանի 70 %-ն է՝ բոլոր ոլորտների և ռեսուրսների հաշվարկով ու բնակչության թվաքանակով: Շատ վատ է, բայց փաստ, որ երկիրը դարձել է քաղաք պետություն, և դեռ այդ իրողությունը ամրապնդվում է. բնակելի շինարարության տեմպերը դրա ապացույցն են: Քաղաքային ավագանու համամասնական կուսակցական ընտրակարգը փաստացիորեն դարձել է համապետական նշանակության գործընթաց:

Մարդիկ մեռնում են պատերազմում, սովից, իսկ սրանք մեկ է ընտրությունների են գնում։

Մի սխալ թեզ է շրջանառվում, թե կարևորը Նիկոլին հեռացնելն է։ Չէ, կարևորն այն է, թե ով է լինելու հաջորդը։

Կարդացեք շրշափակված Արցախի Վերին Հոռաթաղ գյուղի գյուղապետ Գրիշա Մարտիրոսյանի խոսքը. «Լավ, ենթադրենք՝ շատ կերանք, հետո որտե՞ղ ենք ապրելու: Քիչ կուտենք, բայց հայրենիք կունենանք»:

Երևանի ավագանու մոտակա ընտրությունների արդյունքները կանխորոշելու են հաջորդ խորհրդարանական ընտրություններում քաղաքական իշխանության ով լինելը:

Հայ վրիժառուները չխնայեցին ոչ միայն հայության հայտնի գլխակերներին, այլև նրանց, որոնց ազգի դшվшճшն ենք անվանում: Հայոց ցեղասպանության տարիներին, ցավոք, եղել են նաև հայազգի այդպիսի ստահակներ, որոնց ազգանունները ևս ներառված էին «Նեմեսիս» գործողության շրջանակներում:

Արցախում ու Հայաստանում ծավալվող իրադարձությունների ֆոնին մեկ հիմնական ձայն է բարձր հնչում` լռության ձայնը: Իր երկու տեսակներով` աղմկոտ ու անաղմուկ: Պատճառները տարբեր են` անզորությունից մինչև դեպրեսիա և այլն: Աղմուկի մեջ էլ առավելապես գերիշխում է ամեն ինչ ասված լինելու ու խոսքի բացարձակ արժեզրկման իրողությունը: Ես նախընտրում եմ լռության անաղմուկ տեսակը, բայց խեղդող այս ապատիայի մեջ ուզում եմ խախտել լռությունը` շնորհակալություն հայտնելու համար: Արցախում ապրող արցախցիներին:

Էն որ Ալիևը հիմա դրել ու Ադրբեջանից Նախիջևան ճանապարհ է ուզում, որ Սյունիքն ու Սևանն է ուզում, որ Երևանն է ուզում, որ ցանկանում է ադրբեջանցիներով` յանի փախստականներով լցնել Հայաստանը, լրիվ ճիշտ է անում որպես իր երկրի շահերն առաջ տանող։

Գետանցի մոտ մեկը խնդրում է աշխատողին, թե՝ փող չունեմ, բայց խնդրում եմ ինձ էլ անցկացնել գետի մյուս ափը։ Աշխատողն էլ թե՝ եթե փող չունես, քեզ համար ի՞նչ տարբերություն, թե գետի որ ափին ես։ Հիմա մերն է՝ Արևելքն է լա՞վ, թե՞ Արևմուտքը։